Tubantia: Interview met Philip Walkate
Er valt heel wat te lachen, tijdens een wijnavondje met vrienden, maar de drank kan ook onderbuikgevoelens en geheimen waarop niet iedereen zit te wachten naar de oppervlakte brengen. Dat is het uitgangspunt van WIJN, de thrillerkomedie die woensdag in Schouwburg Hengelo te zien is.
In hun chique grachtenpand in Amsterdam ontvangen Charles en Charlotte oude vrienden Bob en Marja voor de jaarlijkse wijnavond. Klinkt gezellig, blijkt in werkelijkheid iets minder een minder goed idee. De gastheer en –vrouw zijn uit elkaar gegroeid, Marja en Charlotte mogen elkaar eigenlijk niet en Ed, die niet is uitgenodigd maar ooit zelf de wijnavonden in het leven heeft geroepen, komt onverwachts langs. Als ook de met psychische problemen kampende dochter des huizes opduikt loopt de boel compleet uit de hand.
,,De drank in de man, de geheimen op tafel,’’ vult tekstschrijver Philip Walkate aan. ,,Wijn is een van de hoofdrolspelers en de kapstok waaraan het hele toneelstuk is opgehangen, maar vooral ook de katalysator die de gebeurtenissen in gang zet. Door de wijn worden de vragen die zich aan het begin van het samenzijn nog beperken tot ‘liever Italië of Frankrijk’ langzaam maar zeker veranderend in pijnlijke gesprekken over of je meer van je zoon of van je dochter houdt.’’
Een wrange komedie, noemt Walkate WIJN zelf dan ook altijd, gestoeld op de waarheid achter het gezegde dat elk huisje zijn kruisje heeft. ,,Het is spannend en pijnlijk, en gaat echt over het leven. Via de champagne en witte wijn, langs verschillende rode varianten richting de dessertwijn komen thema’s lopend van rouw tot aan omgaan met kleine dingen in het leven aan bod.” Maar, laat niemand denken dat het een loeizwaar toneelstuk is. Er valt juist ook genoeg te lachen, mede dankzij de acteurs. Onder meer Porgy Franssen, Carine Crutzen en Vincent Croiset tekenden voor de hoofdrollen. ,,Een heerlijk ensemble. Zo iemand als Carine bijvoorbeeld, die heeft zoveel talent. Zij weet zo’n tekst echt omhoog te halen. Heel bijzonder om te zien.”
Een gezellig bedoeld samenzijn dat langzaam ontaardt in een ongemakkelijk gebeuren doordat goed verborgen pijnpunten aan de oppervlakte komen te liggen: de vergelijking met films als Festen en de roman Het Diner van Herman Koch is snel gemaakt, vindt ook de tekstschrijver. ,,Mensen die bij elkaar komen om te drinken en te eten is altijd een mooi uitgangspunt. En hoe houd je ze daar? Familiefeestjes, een etentje of een wijnavond: het zijn bij uitstek situaties waaruit gasten niet zo makkelijk kunnen ontsnappen. Je loopt niet zomaar weg.’’ Zeker ook het geval in WIJN. Gasten Bob en Marja wonen in Oldenzaal, en blijven logeren in het Amsterdamse grachtenpand.
De keuze voor de Twentse stad als thuisbasis was geen toevalstreffer voor Walkate, die zegt een bijzondere band te voelen met het oosten van Nederland. ,,Mijn roots liggen in Twente. Niet alleen komen de Walkates van oorsprong uit Twekkelo, ik stam zelf af van het Storkgeslacht. Mijn overgrootvader, die destijds een fabriek had in Kampen, verkocht zeep aan de machinefabriek Hengelo. Hij werd verliefd op een dochter van een van de gebroeders Stork en trouwde in 1900 met haar.’’ Zijn betovergrootvader had dan weer een wijnhandel in Kampen. ,,De liefde voor wijn heeft dus ook altijd wel in de familie gezeten.’’ Want houden van wijn, dat doet Walkate. ,,Wijn heeft, net als muziek en literatuur, oneindig veel variaties op de oogst en de druiven. Dat vind ik prachtig. Ik ,mag zelf ook graag, net als de personages in het toneelstuk, met een wijnatlas in de hand op reis gaan langs al die verschillende wijnen.”
Toeschouwers die deze liefde delen kunnen hun hart ophalen tijdens WIJN. Naast een komisch verhaal over de pijnlijke geheimen die een ieder met zich meedraagt, is het toneelstuk ook zeker een ode aan de wijn. Gastheer Charles steekt bij elk nieuw flesje dat hij opentrekt van wal over de oogst, terroir en druivensoorten. Mooie verhalen over mooie wijnen. Maar ook rondom de voorstelling is er bij veel schouwburgen en theaters waar WIJN te zien is genoeg te genieten voor de liefhebbers. Bij een aantal locaties is bijvoorbeeld een wijnhuis uitgenodigd om vooraf of na afloop een wijnproeverij te verzorgen voor de gasten.
Walkate hoopt dat de toeschouwers na afloop, voor zover ze dat nog niet deden, misschien eens een keer naar de slijter gaan, in plaats van de geijkte supermarkt te bezoeken voor hun flesje wijn. Of ook eens zo’n wijnavondje plannen. ,,Maar de belangrijkste boodschap is toch wel dat wie je ook bent, en waar je ook vandaan komt: iedereen maakt wel wat mee. En gewoon erover praten, dat is toch altijd het beste idee.’’
