Subtekst Vakantiespecial #11

Een man en een vrouw drinken cocktails aan de bar. De vrouw heeft een affaire opgebiecht en nu is de man aan zet om te vertellen over zijn affaires.

Man:     Anneloes en Sandra.

Vrouw:  Wat!!?

Man:     Tien jaar geleden. Toen ik voor m’n werk in Madrid was. En Sandra bij een congres in Londen een paar maanden erna.

Vrouw: (Van slag) Jezus.

Man:     Sorry hoor. Het is lang geleden. Onze relatie was toen een beetje hobbelig.

Vrouw:  O, en dan ga jij lekker vreemd in het buitenland?

Man:     Het gebeurde. Ik weet ook niet wat me overkwam.

Vrouw:  Ik heb die Anneloes nooit gemogen, ze praatte ook altijd zo hard.

Man:     Die was net in een moeilijke fase met haar man.

Vrouw:  (Cynisch) Dus jij hebt haar geholpen?

Man:     Jij gaat toch ook met een Duitser tijdens het skiën?

Vrouw:  Dat kwam door de drank! Heel veel schnapps en bier.

Man:     Dat was in Madrid ook. Sherry en tequila, heel veel.

Stilte. Bij zowel de vrouw als de man is er een vorm van opluchting dat alles gezegd is.

Vrouw:  Gaan we door? Gaan we stoppen? Staan we gelijk?

Man:     We staan wel een beetje gelijk. (Pauze) Moet ik nog meer vertellen?

Vrouw:  Ik wil geen details.

Man:     Ik ook niet! Als ik aan die Duitser denk word ik al wee.

Vrouw:  Omdat hij een Duitser is?

Man:     Dat speelt ook mee.

De vrouw heeft een ingeving.

Vrouw:  Nu begrijp ik het. Stom van me. Jezus.

Man:     Wat?

Vrouw:  Daarom deed je er niet moeilijk over! Mijn fling met Régis. Want je voelde je schuldig door Anneloes en Sandra en je dacht, laat haar maar, dan staan we gelijk. Dat dacht je! Nou?

Man:     (Lange pauze) Je hebt wel een punt.

Vrouw:  Ik wist het! (Pauze) Maar, heel even voor de duidelijkheid, eh…dit was het?

Man:     Ik heb niets meer te verbergen.

Vrouw:  Ik ook niet.

Man:     We zijn eigenlijk best saai.

Vrouw:  Vooral jij. (Neerbuigend) Anneloes en Sandra… (Opgewekt) Die Duitser was een leuke vent.

Man:     Danke schön! Genoeg met de openheid!

Stilte

Vrouw: Hij heette Wolfgang, hoe bedenk je het, hè. Nu zijn in ieder geval alle namen boven water.

Ze kijken naar de zee.

Man:     Ik wil aan het water wonen. Zoals hier. Lekker open, net als onze relatie. Genoeg ruimte voor jou, genoeg ruimte voor mij.

Vrouw:  Wil je naar een Waddeneiland? Ameland?

Man:     Dan liever Schiermonnikoog of Terschelling, desnoods Texel.

Vrouw:  We kunnen het roer ook echt omgooien.

Man:     Naar Vlieland??

Vrouw:  Naar een Duits Waddeneiland.

Man:     Woont die Wolfgang daar?

Vrouw:  Stop! Ik wil het alleen nog maar over jou en mij hebben.

Ze kijken elkaar aan in alle eerlijk- en openheid, licht aangeschoten door de piña colada’s.

Vrouw:  Nog één ding.

Man:     (Schrikt) Ja?

Vrouw:  Geen woonboot toch?

Man:     Nee, dat vind ik niks.

Vrouw:  Gelukkig. Ik vind Sandra echt een woonboottype.

Man:     Hou op! Ik heb ook nog één ding. Als er ooit nog eens zoiets gebeurt, scheve schaatsen of vakantieaffaires…

Vrouw:  Dat gebeurt nooit meer!

Man:     Zeg nooit nooit…dan zijn we er meteen open over.

Vrouw:  Afgesproken. Ook als we met vakantie zijn?

Man:     Juist als we met vakantie zijn.

Ze proosten en praten verder over een huis aan het water, aan de kust van Noord-Afrika, bij Bali, in het zuiden van Argentinië, in het westen van Canada, in Wales, op IJsland of aan de Méditerranée. 

EINDE