Subtekst#43

Een man en een vrouw staan in een lange rij bij een take – away koffietentje.

Man:     Eigenlijk is dit een staand terras.

Vrouw:  Wat?

Man:     Dit, deze rij.

Vrouw:  Dat kun je toch niet vergelijken.

Man:     Jawel. We wachten op onze koffie. Staand. In plaats van zittend. Ergo: staand terras.

Vrouw:  Als we de koffie hebben dan gaan we wandelen. Zijn we dan een wandelend terras?

Man:     Ja.

Vrouw:  Ik ben toe aan een echt terras. Zitten. In de zon. Met andere mensen. In een rieten stoel. Onder een parasol waar Coca Cola op staat. En een wiebelend tafeltje. Met een bierviltje eronder dat het euvel niet verhelpt. Dat wil ik.

Man:     Als het eenmaal zo ver is wordt het zo druk dat iedereen zegt: ‘Een terras? Ik ga liever thuis een biertje drinken.’

Vrouw:  Dat je gaat zitten en dat je naar de bediening zwaait en dat er niets gebeurt. Dat als het drankje komt na een half uur, dat het ’t verkeerde drankje is. En als je wil afrekenen dan zwaai je weer een half uur naar een student die naar de grond kijkt. Dat wil ik.

Man:     Koude bitterballen, ook geen probleem?

Vrouw: Nee.

Man:     Ook als het regent en ijskoud is, wil je naar een terras?

Vrouw:  Ja! Gure wind, een ijzel- of hagelbui. Een orkaan mag ook, voor mijn part met windkracht 11: ik ga zitten op een terras.

Ze schuifelen door in de rij.

Man:     Ik denk dat de lol van op een terras zitten er snel af is.

Vrouw:  Ik denk het niet. Ga jij maar lekker thuis bier drinken op de zolderkamer.

Man:     Over tien jaar verlangen we terug naar deze tijd. Dan krijg je speciale 1,5 meter feestjes, met mondkapjes en mensen verkleed als Wappie. Een soort sixties feest maar dan met spatschermen in plaats van een Beatlespruik.

Stilte

Vrouw:  We zitten nu ruim een jaar in de pandemie, in de lockdown en in de maatregelen. En weet je wat ik eigenlijk het allerergste vind?

Man:     Nou?

Vrouw:  Jouw stomme ideeën. En je opmerkingen en je grapjes en je…eigenlijk alles wat je zegt en vindt en doet.

Man:     We zitten ook al een jaar boven op elkaar. Het is opgekropte spanning.

Vrouw:  Precies. Daarom wil ik op een terras zitten. Met mijn vriendinnen. Zonder jou.

Man:     Dat kan toch.

Vrouw:  DAT KAN NIET! De versoepeling gaat ALWEER niet door.

Stilte. Ze zijn aan de beurt en halen koffie.

Vrouw:  Sorry hoor. Wil je het hier opdrinken, gaan we wandelen?

Man:     We gaan even daar zitten. (Wijst naar een gesloten terras met opgestapelde stoelen)

Vrouw:  Dat kan toch niet.

Man:     We kunnen op die parasolvoeten zitten.

Vrouw:  Vooruit.

Ze gaan wat ongemakkelijk zitten op de parasolvoeten. Ze drinken zwijgend hun koffie.

Man:     Mooi terrasje.

Vrouw:  Ja, ja.

Man:     Weet je waarom dit terras prima is?

Vrouw:  Ik heb geen idee.

Man:     Niet te druk.

Einde.