Van de cover naar de achtergrond en terug
Cabaretier Philip Walkate werd in 2007 uitgeroepen tot Man van het Jaar. Let wel, door zijn éigen glossy. Ondanks dit gedateerde nieuwsfeit is de vraag die hij tijdens zijn show in reprise stelt nog steeds actueel: hoe lang blijven we nog geloven in de schijnwereld die glossy heet? Maar wees niet bang, zwaarder dan dit wordt het volgens Philip niet. “Er moet ook gelachen worden.”
Wie denkt dat Youp van ’t Hek de eerste cabaretier met een eigen glossy was, heeft het mis. Philip Walkate lanceerde al eerder zijn eigen ‘Philip’. Met een glanzende cover, gephotoshopt zelfportret en zelfhulpkreten als ‘geld, succes, geluk: jij kunt het ook!’ Volgens Philip heeft iedere Jan Modaal het recht om een keer ster te zijn. Klinkt allemaal geloofwaardig toch? Maar wie de cover van de Philip omslaat, vindt niets dan lege bladzijden. “Deze glossy kun je zelf invullen. Met tekeningen, testen, gedichten, wat je maar wilt”, aldus de geestelijk vader over zijn eigen glossy. Maar wat wil hij hiermee zeggen: is deze glanzende cover een cover up voor een lege huls?
Hete aardappel
“Ik ben geboorrren en getowgen in Lèiden”, vertelt de cabaretier met een accent. Maar als hij zijn gespeelde Leidse tongval laat varen, komt er een geheel ander accent tevoorschijn. een hete – nou vooruit, lauwe – aardappel.
De familie Walkate bestaat uit niets dan juristen. Met een vader als diplomaat beleefde Philip een internationale jeugd in Leiden, de Verenigde Staten, Canada en Frankrijk. Op zijn negentiende belandt hij weer op Leidse bodem voor een studie geschiedenis, en andere activiteiten. “In studentensteden bestaat een sterke traditie van cabaret. Ik ben begonnen bij de musicalcommissie van Minerva en daarna bij het Leidsch Studenten Toneel. Ik heb vaak opgetreden op sociëteiten en congressen. Daar is het allemaal mee begonnen.” Zijn ouders waren er niet erg blij mee. Maar misschien had dat ook te maken met de neveneffecten van zijn kunstenaarsbestaan. “Als ik in de sociëteit in Leiden optrad, moest ik eerst een fles wijn leegdrinken voordat ik überhaupt het podium op durfde.”
Lekkere snack
Tegenwoordig doet Philip veel meer dan alleen cabaret. Naast zijn shows werkt hij als tekstschrijver, maakt hij vermakelijke filmpjes over Kakker en Uggs op YouTube, is hij te zien in reclamespots, te horen als zingend columnist en treedt hij op bij congressen en bedrijven. En nu heeft hij dus ook een eigen glossy. “Het is ironisch bedoeld. Ik zeg altijd: glossy’s, daar staat niks in. Een glossy is een snack. Het zijn wel lekkere snacks, ze worden goed gelezen, maar je wordt voor de gek gehouden. Als je maar een glossy koopt, en de producten en tips die ze aanprijzen, dan hoor je erbij. Het lijkt of ze willen zeggen: lees mij dan sta je dichter bij het geluk.”
Er is ook kritiek op de lezer zelf. Die voelt zich volgens Philip aangetrokken tot “een groene glossy op gerecycled papier die alleen maar gaat over groene mensen die de hele wereld rondreizen om te laten zien waar men groen bezig is. Dat noem ik vrijblijvend geëngageerd.” Mensen profileren zich volgens de cabaretier als wereldverbeteraars zonder er iets voor te doen. “Ze willen wel iets voor Haïti geven, maar dan moeten ze daarvoor wel eerst geëntertaind worden door Kane en Carice. En iedereen moet over de hoofden van de Haïtianen met zijn kop op tv, zoals een Dirk Scheringa die zogenaamd boete doet door even aan de telefoon te gaan zitten.”
Die profilering, van zowel de bekende en de onbekende man, is volgens Philip een trend. Zoals in tv-programma’s als Boer zoekt Vrouw en Idols, waarin van de gewone man een ster gemaakt. “Gewone mensen zijn doorgaans helemaal niet interessant. Die moet je niet voor de camera zetten.” Maar wie bepaalt dan bijvoorbeeld of Philip Walkate interessant genoeg is om op een podium te staan? “Tja, lastig. In de politiek en de wetenschap wil je ook alleen mensen horen die er verstand van hebben. Dat mag je ook van kunstenaars verwachten.” Toch moeten we het allemaal niet te serieus nemen. “Ik observeer dingen, daar maak ik grappen over. Ik maak traditioneel cabaret: mooie liedjes, grappen en typetjes. Een podium, een man en een piano. En natuurlijk heb ik een mening, maar ik heb niet meteen een oplossing. Misschien ben ik zelf wel vrijblijvend geëngageerd.”
Oude koffer
Naast al zijn activiteiten in Nederland heeft Philip ook internationale ambities. Hij speelde al in New York en voor internationale bedrijven. “Als ik in Amerika optreed, dan ben ik meteen een komisch type. Ik ben the Dutchman in New York die alles fantastic vindt. Je kunt eigenlijk heel veel stickers op mij plakken. Ik lijk we een oude reiskoffer met allemaal stickers erop. In een reclame op voor een publiek spelen vind ik geweldig, maar ik schrijf ook graag in opdracht. Dan brengt iemand anders eens mijn teksten op een podium. Op de achtergrond blijven, dat is ook wel eens prettig.”