Adieu Indië

  • ADIEU INDIË

ADIEU INDIË – Een historisch spel in liedjes en scènes
Nederlands Indië 1860-1949. Van Max Havelaar tot Indonesia Merdeka

Première 17 maart 2017 in Muzee te Scheveningen.
Reprise in 2018 en 2019.

Met: Aron Tringali, Linda Möller, Casper van Bohemen, Robert Rosier en Gepke Witteveen.

Tekst: Philip Walkate
Regie: Gepke Witteveen
Muziek: Eelco Menkveld
Techniek & Fotografie: Rob Bertsch
Productie: Het Portret Spreekt

Adieu Indië Philip Walkate

Over Adieu Indië
Adieu Indië is een historisch spel in scènes en liedjes van boottocht tot dagelijks leven in Indië, van ethische politiek tot de opkomst van het nationalisme, van kolonie tot onafhankelijk Indonesië: scènes met belangrijke politieke gebeurtenissen worden afgewisseld met scènes over cultuur en samenleving.

De literatuur uit Nederlands-Indië speelt ook een belangrijke rol. Sommige scènes zijn geïnspireerd door de verhalen van schrijvers als Raden Adjeng Kartini, Multatuli, Louis Couperus, Madelon Szeleky-Lulofs en Hella Haasse.

Ten slotte zijn er muzikale intermezzo’s: nieuwe liedjes waarin het thema Adieu Indië naar voren komt.

Adieu Indië zal het publiek op verschillende manieren raken. Aan de ene kant door herkenbaarheid en nostalgie, aan de andere kant door de soms pijnlijke geschiedenis niet uit de weg te gaan. Vlot geschreven dialogen en geïnspireerd spel van de acteurs maken de voorstelling tot een vermakelijke en prikkelende avond.

In december 2018 is de voorstelling meer dan 30 keer opgevoerd, telkens uitverkocht. Het stuk raakt een snaar bij mensen die in Indië zijn geboren, uit een familie komen met banden met Indië/Indonesë en bij geïnteresseerden in de Nederlandse koloniale geschiedenis.

Artikel in AD Den Haag: Muzee trekt recordaantal bezoekers

Artikel in Den Haag Centraal Adieu Indië: Historisch spel over onvermijdelijk afscheid

Reacties:
Een uitstekend geschreven samenvatting van onze Indische geschiedenis en buitengewoon goed als toneelstuk neergezet. Hulde ook, voor de regie en voor de casting! Een stuk vol sfeer, dat alle kanten belicht. Je komt er weemoedig uit – met zowel gevoelens van nostalgie als van gêne over een stuk geschiedenis, waaraan wij door de eeuwen intussen wél onze betekenis op het wereldtoneel goeddeels te danken hebben. Hulde, last but far from least, aan de acteurs die steeds met minieme aankleding de geportretteerden wisten te verbeelden alsof ze er zélf stonden. Dit móet echt iedereen zien!
Kai van Oven

Hoe zat het ook weer met Indië? Deze kleurige reeks historische taferelen geeft daarop het antwoord. Met zwier en zelfs zang verplaatsen auteur en spelers de toeschouwer nog even naar een tijdperk dat is afgesloten maar nog prominent in ons geheugen zit. Indië verloren? Een mooie voorstelling geboren!
Floor Kist

Adieu Indië: wat een mooie voorstelling heb ik gezien! Ik vond de opbouw van het stuk en de lijn die erin zat uitstekend. Ook het acteren was buitengewoon goed. De karakters werden goed getroffen. Ik kon dat goed beoordelen bij de verbeelding van mijn overgrootvader Idenburg. Eens te meer realiseerde ik mij hoe zijn kontakten met de Sarekat Islam een keerpunt betekende in de koloniale verhoudingen. Hij was christen, en hij heeft het denk ik buitengewoon moeilijk met zijn rol als bestuurder gehad. Dat kwam in het spel goed tot uiting. Ook het slot met aangrijpende en beschaamd makende beelden was voor mij heel herkenbaar. Net zoals het begin van de voorstelling, wij gingen met de Oranje heen, en kwamen met de Willem Ruys uit Indië terug. Het hele stuk kreeg door dit alles voor mij een sterk auto biografisch karakter. Na afloop keek ik het publiek eens aan, en ik kreeg de indruk dat veel van de oudere aanwezigen het ook zo voelden.
Bram Rutgers

Het was een voorrecht de première van ‘Adieu Indië’’ bij te mogen wonen en mijn verwachtingen waren hoog gespannen, omdat ik alle eerdere uitvoeringen van ‘Het Portret Spreekt’ had bijgewoond, maar ‘Adieu Indië ’ overtrof alle verwachtingen. Het stuk is historisch verantwoord, grijpt terug naar de hoogte- en dieptepunten uit de geschiedenis van onze ‘ Gordel van Smaragd ’ en weet daarbij de pijnpunten zoals de poenale sanctie uit 1880, waarbij de planter die zowel optrad als politie en als rechter en tot 1931 in stand bleef, als de beide eufemistisch genoemde ’politionele acties’ in 1947 en 1948/9, objectief in beeld te brengen. Maar mijn grootste waardering ging uit naar de vijf spelers, die de beide botsende beschavingen in beeld brachten. Daarbij stal de Indonesische cultuur de kroon door de elegante handgebaren van de beide vrouwelijke speelsters, die hun gesproken woorden zo treffend ondersteunden!
Wout van der Toorn

Een sprankelende voorstelling. Acteurs en actrices zijn er op magistrale wijze in geslaagd onze gedeelde geschiedenis met Indonesië in vogelvlucht boeiend weer te geven. Chapeau.
Charles Ligtvoet

Voor vele Nederlanders ligt de geschiedenis van Nederlands Indië nog heel gevoelig en wekt veel heftige emoties op. Zowel in positieve als negatieve zin. De schrijver Philip Walkate van het theaterstuk ” Adieu Indië ” is er meesterlijk in geslaagd die geschiedenis over de periode 1860-1949 goed te treffen . Feitelijk en evenwichtig,serieus maar ook met humor. Natuurlijk is het succes van het overbrengen van zijn boodschap ook voor een groot deel te danken aan het uitmuntende spel van de acteurs en de knappe regie van het stuk. Voor kenners en niet-kenners van dit belangrijke deel van onze vaderlandse geschiedenis is dit toneelstuk een schot in de roos en een herinnering die allen bij zal blijven.
Ruurd Lutje Schipholt